Okula Alışma Süreci

Okula Alışma Süreci

Doğdunuz, anneniz hep yanı başınızda.İlk 3 ay bir an bile ayrılmadınız.Zaman geçtikçe, yine anneniz ya da bakım vereninizle kendi güvenli limanınız olan evinizde büyüdünüz, oyunlar oynadınız, dünyayı keşfetmeye çalıştınız.Dış ortamlarda annenizin elini tuttunuz, arkasına saklandınız, kucağına oturdunuz.Şimdi, artık büyüdüğünüz düşünülüyor. Biraz sosyalleşmeniz, paylaşmayı öğrenmeniz, verimli vakit geçirmeniz gerekiyormuş. Okul çağınız gelmiş. Bir haftada alışmanız, hiç ağlamamanız, hemencik güvenmeniz bekleniyor. İlk zamanların heyecanıyla vermediğiniz tepkiyi sonraki haftalarda verdiğinizde garipseniyor. Sıkışmış ve zorlanmış hissediyorsunuz.3 yaşındasınız.

 

Bir çocuğun önce ihtiyaçlarına bakmamız lazım.Eğer oyun oynamaya, iletişim becerilerini geliştirmeye, her gün bahçeye, akran temasına ihtiyacı varsa aile okul kararı alabilir. Çocuğuna en iyi geleceğini düşündüğü okula karar verdikten sonra ‘oryantasyon süreci’ başlar. Oryantasyon süreci sadece çocuk için değil, ebeveynleri ve okul için de paralel ilerler. Bu süreçte önce ebeveynler çocuk ile konuşarak, ona neler olacağını, gününü nasıl geçireceğini anlatmalı. Yani çocuk önceden, en güvendiği kişi tarafından doğru şekilde bilgilendirilmeli. Doğru şekilde ama nasıl peki?

Asla ‘Orda hep çok eğleneceksin.’ diyerek yaşamın olağan akışının dışında bir beklenti oluşturmadan.Çünkü ‘hep’ eğlenmek diye bir şey yoktur ve çocuğun bütün duygularını yargısızca kabul etmemize ihtiyacı var. Bazen sıkılabilirsin ama ne ile ilgilenmek istediğini öğretmenine söyleyebilirsin Çok güzel bir bahçesi var okulunun, orda istediğin oyunu oynayabilirsin. Beni özlediğinde öğretmenine sarılabilirsin, seni almaya geldiğimde bana da sarılacaksın hem gibi dürüst, şeffaf, güven aşılayan cümlelerle destekleyebilirsiniz.

 

Çocuk daha önce hiç bilmediği bir ortama, tanımadığı yetişkin ve çocuklarla birlikte kalmaya direnç gösterecektir. Çünkü sağlıklı olan budur, insan içgüdüleri gereği bilmediği her şeyden çekinir, savunma- direnç haline geçer. Konfor alanından çıkmak yetişkinler için bile çok zorken, bir çocuktan kısa sürede yeni duruma uyumlanmasını beklemek mantıklı değil. Bu yüzden oryantasyon için ilk anahtar ‘zaman’dır. Sabırla, istikrarla, çocuğun da hissettiği ölçüde bir kararlılıkla, her çocukta değişen ihtiyaçla birlikte uygun zamana ihtiyacımız var.

Çocuğun okulu tanımasını, eğitmenlerine güvenmesini ve direnç halinden uyum haline geçişini bekleyeceğiz. İlk günlerde kısa sürelerde, sonra kademeli olarak uzatılan sürelerle kaldığı okul ortamına alışması için zaman vereceğiz. Bu bazen iki hafta bazen iki ay sürebilir.

Oryantasyon sürecinde aile okula güvendiğini çocuğa hissettirmelidir, ebeveyninin endişe- tereddüt- kaygı duyguları çocuğa sözsüz iletişim yoluyla hemen geçer. Ancak oryantasyonda yapılması gereken en temel şey ‘güven kazanmak’ olmalı. Ailesi ve her gün geldiği okulundaki yetişkinlerin güçlü bir uyum içinde olduğunu bilmek çocuğa güven verir.

Özetle oryantasyon doğru bir pedagojik bakış açısıyla gerçekleştirildiğinde, Ebeveynlerin sabrı, istikrarı ve okula güveni ile,Okulun çocuğun ihtiyaçlarını gözlemleyip ‘duygu’ odaklı programıyla başarıyla tamamlanabilir.